NC:KookHope สระเกา
Nc 18+
Nc 18+
“อะไรกัน
แค่หูพี่ก็เป็นขนาดนี้แล้วเหรอ”ตอนนี้สภาพของโฮซอกมีเพียงเสื้อยืดตัวบางและกางเกงที่ลงไปกองที่ข้อเท้า
จองกุกเข้ามาใช้มือทำความรู้จักโฮซอกน้อยที่กระดิกทักทายรุ่นน้องพ่ออย่างน่ารัก
มือใหญ่รูดแท่งเนื้อเล็กอย่างถะนุถนอม ส่วนหัวสีสวยโผล่ออกมาโชว์สายตาคมที่จับจ้องแบบไม่วางตา
โฮซอกหอบหายใจอย่างหนัก หัวใจเต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกอก
พยายามสะกดกั้นเสียงหวานไม่ให้มันดังจนคนที่เดินผ่านไปมาได้ยิน
จองกุกบีบเค้นแท่งเนื้อเล็กๆของรุ่นพี่ตรงหน้าจนน้ำสีใสเยิ้มไปทั่ว
ภาพตรงหน้าจองกุกมันน่ามองมากจริงๆ
ภาพของจองโฮซอกที่หน้าแดงเถือกไปหมดเพราะอารมณ์กามและความเขินอายที่โดนจับจ้องมายังร่างกาย
“จองกุก...ฮ่า....”เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าแผ่วเบา
ขาสองข้างแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนไหวเมื่อรุ่นน้องครอบปากลงบนโฮซอกน้อยที่มีอุณหภูมิสูงมากเกินไปจนจองกุกอาจคิดว่าโฮซอกเป็นไข้ก็ได้
ลิ้นอุ่นไล่เลียแท่งเนื้อสีสวยตั้งแต่ส่วนหัวจนถึงฐานที่ตั้ง
จงใจฉโลมน้ำลายเหนียวเหนอะหนะให้เคลือบแท่งเนื้อตรงหน้าไว้
โฮซอกได้แต่ครางกระเส่า
เลือดในการยสูบฉีดสูงจนแทบระเบิดตัวเองตายตรงนี้
จองกุกยังคงวุ่นวายอยู่กับท่อนเนื้อหรรษาของเขาอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย
กายบางบิดเร้าๆเมื่อฟันคมจงใจกัดลงมาจนรู้สึกเจ็บแปล๊บแต่ก็โดนแทนที่ด้วยความเสียวในเวลาต่อมา
โฮซอกปฏิเสธไม่ได้เลยว่าจอนจองกุกเป็นคนที่เก่งเรื่องอย่างว่ามาก
หรืออาจเพราะจองกุกเป็นคนแรกและคนเดียวที่ทำแบบนี้ให้เขาก็ไม่รู้
เขาถึงรู้สึกว่าคนตรงหน้าช่างเก่งเหลือเกิน
“จองกุกอ่า จองกุก...พี่ไม่...อื้อออ...จะเสร็—“จองกุกผละริมฝีปากออกจากท่อนเนื้อเล็กที่กระตุกเล็กน้อยอย่างต้องการปลดปล่อยจนคนเป็นพ่อทำหน้าไม่เข้าใจ
ริมฝีปากบสงกำลังจะเอ่ยถามแต่ก็โดนตัดหน้าด้วยคำพูดที่อยากแทรกแผ่นดินหนี
“กุกกี้บอกให้เรียกว่ายังไงครับโฮบิเวลาเราอยู่ด้วยกันสองคน”จองกุกมองหน้าร่างบางอย่างต้องการจะกลืนกินคนตรงหน้าเดี๋ยวนี้
หน้าผากกว้างแนบไปกับหน้าผากอีกคนจนปลายจมูกโด่งคลอเคลียกัน
มือหนาบีบเคล้นสะโพกนุ่มนิ่มที่ล่อตาล่อใจเขามาตั้งนานแล้ว
มือใหญ่ฟ้อนเฟ้นไปตามสะโพกมน บีบขย้ำจนมีรอยแดงทั่วผิวขาวใส
โฮซอกได้แต่เบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากได้รูปของอีกคนที่พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวาน
“โฮบิได้ยินที่กุกกี้ถามหรือเปล่าครับ”ริมฝีของจองกุกพูดชิดลำคอระหงส์ก่อนจะกัดมันอย่างหมั่นเขี้ยวให้ฮซอกสะดุ้งหลุดเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
ลิ้นร้อนเลียไปตามรอยฟันเหมือนกำลังจะปลอบประโลมอีกฝ่ายที่ทำให้ตกใจ
แต่พอโฮซอกผ่อนคลายก็กัดสร้างรอยใหม่ก่อนจะเอ่ยถามย้ำอีกคน”ตอบผมสิครับโฮบิ”
“จองกุ….จองสั่ง อ่ะ….กุกกี้สั่งให้โฮบิเรียกกุกกี้แล้วแทนตตัวเองว่าโฮบิ”
“เก่งมากครับคนดีของผม”มือหนาเชยคางอีกคนให้หันมาหาแล้วป้อนจูบแสนหวานให้เป็นรางวัล
เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็ก
เกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กนุ่มนิ่มของอีกฝากมาดูดดึงประหนึ่งเยลลี่แสนหวานที่ได้ลิ้มลองเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกเบื่อ
สองริมฝีปากป้อนความหวานให้กันเนินนานเหมือนไม่อยากแยกจากกันไปไหน
แต่โฮซอกก็ต้องเป็นฝากดันอกอีกคนออกก่อนเพราอากาศหายใจที่กำลังจะหมด
มือเล็กทุบไปบนแผ่นอกกว้างทำให้จองกุกต้องถอนรริมฝีปากออกมาอย่าเงสียดายแต่ก็ไม่วายคลอเคลียอยู่บริเวณริมฝีปากนิ่มของอีกคนอยู่ดี
“จองกุก…ฮ่า…ช่วยพี่ ช่วยพี่ก่อน”โฮซอกพยายามพูดออกไปทั้งที่ตอนนี้แทบไม่มีแรงจะเปล่งคำต่างๆออกมาด้วยซ้ำ
เสียงแหบพร่าทำให้จองกุกที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับริมฝีปากคนตรงหน้ากลับไปสนใจเจ้าโฮซอกน้อยที่ยังคงตื่นตัวรอการปลดปล่อยจากน้าจองกุกอยู่
มือใหญ่รูดรั้งแท่งเล็กน่ารักของอีกคนอย่างเชื่องช้าเหมือนเป็นการแกล้งให้โฮซอกทรมานเล่น
จนคนที่โดนหยอกต้องส่งมือมาจับมืออีกฝ่ายให้รูดรั้งแท่งเล็กนั้นเร็วๆและใช้เวลาไม่นาน
โฮซอกก็ปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือของจองกุกและตัวเอง